ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Να 'μαστε πάλι!

Μετά από αρκετό διάστημα σιγής, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, το blog επανέρχεται δριμύτατο. Και κάνει έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και της συμμετοχής της ομάδας στο 14^ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Δασκάλων «Ακριτίδια 2011».

Να ξεκινήσουμε από το πρώτο. Ήταν μια χρονιά όμορφη, ενδιαφέρουσα, γεμάτη μπάλα - και όχι μόνο. Γιατί πάνω απ’ όλα αυτή η ομάδα είναι παρέα παρά ποδοσφαιρική ομάδα.

Έδωσε πάρα πολλούς ποδοσφαιρικούς αγώνες. 1 – 2 σχεδόν κάθε βδομάδα. :Αγωνίστηκε με ομάδες του Νομού μας, και πέτυχε εντυπωσιακά αποτελέσματα απέναντι σε παίχτες που είχαν τη μισή μας ηλικία. Για να μην πούμε το 1/3.!!

Πήρε μέρος σε τουρνουά όπως αυτό με τους Παλαίμαχους Τρικάλων και Μετσόβου στο Εθνικό Στάδιο Τρικάλων για το Σύλλογο ΦΛΟΓΑ, επισκέφτηκε και έπαιξε με τους φίλους της ομάδας των Ιωαννίνων, οι οποίοι ανταπέδωσαν την επίσκεψη.

Και το αποκορύφωμα της αγωνιστικής δράσης ήταν τα μεταξύ μας παιχνίδια, μιας κι η ομάδα διαθέτει πάνω από τριάντα ποδοσφαιριστές. Σ’ αυτά τα παιχνίδια ήταν πάντα πάνω από 22. Αγώνες φοβεροί, με ενδιαφέρον, με τσακωμούς, με πειράγματα, με ένταση, με …. Όλα τα λεφτά!!! Και το ενδιαφέρον ανανεωνόταν συνεχώς με τους ευφάνταστους χωρισμούς των ομάδων από τον αρχηγό Νταούλα. Ολυμπιακοί-Παναθηναϊκοί, Ψηλοί-Κοντοί, Χοντροί-Αδύνατοι, Μονοί-Ζυγοί (από το τελευταίο ψηφίο του έτους γέννησης) κ.ά.

Και δεν ήταν μόνο το αγωνιστικό μέρος. Ήταν και οι κοινωνικές εκδηλώσεις. Η καθιερωμένη κοπή της πίτας σε ταβέρνα, συνευρέσεις (όχι πονηρές) για φαγητό και καλαμπούρι, καφές στο BAROOZ και ατέλειωτες αναλύσεις των αγώνων και φυσικά οι καθιερωμένες πλέον απίθανες βραβεύσεις του Γιάννη Κουτσή.

Ήταν τελικά μια πλήρως πετυχημένη χρονιά γιατί κάλυψε τους δυο βασικούς στόχους αυτής της ομάδας. Να παίζουμε μπάλα και να γυμναζόμαστε και να κάνουμε ψυχοθεραπεία (απαραίτητη στις εποχές που ζούμε). Και τους πετύχαμε και τους δύο απόλυτα.

Στο τουρνουά τώρα.

Η ομάδα επέστρεψε από το Αγρίνιο, όπου διεξήχθη το 14^ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Δασκάλων «Ακριτίδια 2011». Εκεί είχε μια πολύ πετυχημένη παρουσία. Ίσως κάποιοι να πουν: «Τι πετυχημένη; Αφού η ομάδα δεν προχώρησε ή δεν πήρε το πρωτάθλημα». Πρέπει να πούμε όμως πως οι νίκες και τα πρωταθλήματα δεν είναι αυτοσκοπός γι’ αυτή την ομάδα. Εμάς μας ικανοποίησε που για μια ακόμα χρονιά συμμετείχαμε στο Πρωτάθλημα, που βρεθήκαμε και τα είπαμε με φίλους – συναδέλφους από όλη την Ελλάδα, δώσαμε τρία, κατά γενική ομολογία, φοβερά παιχνίδια με πολύ δυνατούς αντιπάλους, τύχαμε της γενικής αναγνώρισης απ’ όλους πως είμαστε μια απ’ τις καλύτερες ομάδες του τουρνουά και το σπουδαιότερο περάσαμε ένα καταπληκτικό τριήμερο στο Αγρίνιο.

Βέβαια για να πούμε την αλήθεια το θέλαμε το Πρωτάθλημα. Πήγαμε για το τρίτο αστέρι στη φανέλα με την ελπίδα να φτάσουμε τον εξάστερο Παναθηναϊκό του μπάσκετ και τελικά το μόνο τρίτο που πήραμε – παρακαλώ όχι πονηρές σκέψεις και μειδιάματα – ήταν το τρίτο μηδενικό στη φανέλα του Παύσι. 000 σαν το Βέγγο.

Ειλικρινά όμως δε μας πείραξε καθόλου.

Αγωνιστικά τώρα. Αν δεν προχώρησε κι άλλο η ομάδα στο τουρνουά, σημαντικό ρόλο έπαιξε κι η τύχη. Η κλήρωση δε μας βοήθησε καθόλου. Πέσαμε σ’ ένα δύσκολο όμιλο με Ξάνθη και Καβάλα. Ομάδες έμπειρες, δυνατές και γνωστές απ’ τα παλιά.

Ξεκινήσαμε με την Καβάλα. Είχαμε την υπεροχή, τις ευκαιρίες , προηγηθήκαμε 1-0 με το Γκολίτο, αλλά στη συνέχεια ισοφαριστήκαμε με αυτογκόλ του Τρικάλη και μείναμε με 10 παίχτες ύστερα από αποβολή του Τζόκα. Καταφέραμε όμως να πάρουμε το παιχνίδι με αυτογκόλ της Καβάλας. (Μας το ανταπέδωσαν τηρώντας το fair-play.

Το επόμενο παιχνίδι που θα έκρινε σε μεγάλο βαθμό το ποιος θα περνούσε στην επόμενη φάση έγινε με την Ξάνθη. Κατά πολλούς θεατές άλλων ομάδων ήταν από τα καλύτερα παιχνίδια του τουρνουά. «Ένας πρόωρος τελικός» είπαν μερικοί. Ανάμεσα σε δυο πολύ καλές ομάδες. Δύναμη, πάθος, ένταση –αλλά πάντα σε αθλητικά πλαίσια- πολύ καλό ποδόσφαιρο και τελικά 0-0.

Η ένταση όμως και η κούραση αυτών των παιχνιδιών, όπως και οι απουσίες των Ρίζου και Μπούνα στο σημαντικό νοκ-άουτ παιχνίδι με την πολύ καλή ομάδα της Άρτας, έφεραν την ήττα με 3-2 και τον αποκλεισμό από τη συνέχεια. Κι εδώ έπαιξε το ρόλο της η τύχη. Δυο γκολ απ’ αυτά που «δε μπαίνουν», χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τη δίκαιη νίκη και την πολύ καλή απόδοση της ομάδας της Άρτας.

Το Πρωτάθλημα κατέκτησε δίκαια η πολύ καλή ομάδα της Χαλκίδας νικώντας στον τελικό την Πρέβεζα με 4-1. Στα ημιτελικά η ομάδα της Πρέβεζας είχε νικήσει την Άρτα 5-4 στα πέναλτι (3-3 στην κανονική διάρκεια) και η Χαλκίδα 2-0 την Ξάνθη.

Η παραμονή μας στο Αγρίνιο σφραγίστηκε την Κυριακή το βράδυ με ένα τσιμπούσι με το υπέροχο κρασί του Δημήτρη Καραγιώργου να ρέει άφθονο. Εκεί χάθηκε η μπάλα!!!

Τελικά ήταν ένα πετυχημένο τουρνουά. Έγινε στις υπέροχες εγκαταστάσεις του αθλητικού κέντρου EMILEON και αν εξαιρέσεις κάποια μικροπροβλήματα – όπως οι μικροί όμιλοι των τριών ομάδων που ανάγκασαν πολλές ομάδες που αποκλείστηκαν να κάνουν τόσα χιλιόμετρα για 2 μόνο παιχνίδια – ήταν όντως μια πολύ καλή διοργάνωση με τις φιλότιμες προσπάθειες των συναδέλφων του Αγρινίου που ήταν πάντα κοντά στις ομάδες και προσπαθούσαν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που ανέκυπταν. Παιδιά ευχαριστούμε για τη φιλοξενία!!

Η σκυτάλη πέρασε τώρα στην ομάδα της Χαλκίδας που ανέλαβε τη διοργάνωση του 15^ου Πρωταθλήματος. Κι αν λάβουμε υπόψη τη θέση και την ομορφιά της Χαλκίδας, τη θάλασσα, τα νερά του Ευρίπου, τα ουζερί αλλά κυρίως το χαρακτήρα, την όρεξη και τις οργανωτικές ικανότητες των παιδιών της Χαλκίδας – με την ευκαιρία, παιδιά, ΤΑ ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ απ’ όλη την ομάδα για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος – είμαστε σίγουροι πως του χρόνου θα πάρουμε μέρος σ’ ένα ακόμα πιο πετυχημένο τουρνουά.

Προς το παρόν, μιας κι η χρονιά τελειώνει, να ευχηθούμε σε όλους ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΤΙ, ΚΑΛΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ και το φθινόπωρο πάλι μαζί με περισσότερη μπάλα. Γιατί εμείς είμαστε σαν το παλιό καλό κρασί. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο καλύτεροι γινόμαστε και τόσο περισσότερο όρεξη για ποδόσφαιρο έχουμε. Δεν το βάζουμε κάτω. (Αυτό το τελευταίο να μη διαβαστεί από τις γυναίκες).

Δυστυχώς από το Πρωτάθλημα δεν έχουμε και πολύ οπτικοακουστικό υλικό γιατί έλλειπε ο φωτογράφος του blog Δημήτρης Γκουσδοβάς. Με την ευκαιρία να αναφέρουμε πως υπήρχαν κι άλλες αισθητές απουσίες και αγωνισρικά και εξωαγωνιστικά. Μιχάλης Ιορδανίδης, Βαγγέλης Σιούτας, Νίκος Αλεξανδρής, Γιώργος Κουβέλας, Γιάννης Κουτσής, Στέφανος Καρανίκας, Σάκης Παππάς κ. ά. Που σίγουρα θα έδιναν άλλο τόνο στην αποστολή. Δεν πειράζει. Του χρόνο, στη θάλασσα με τις γυναίκες και τα παιδιά που κι αυτά έλειψαν από την αποστολή.

Τέλος η σελίδα μας με τη λήξη της χρονιάς, στα πρότυπα άλλων βραβεύσεων, όπως τα βραβεία «ΑΡΙΩΝ» αλλά και τα βραβεία «ΠΑΠΑΡΙΩΝ» του Λάκη Λαζόπουλου, καθιερώνει και απονέμει και τα δικά του ΒΡΑΒΕΙΑ «ΠΟΔΑΡΙΩΝ». Μην ξεχνάτε ότι το ποδόσφαιρο παίζεται με τα πόδια. Έτσι λοιπόν ομόφωνα (;;;)απονέμει τα παρακάτω βραβεία:

«ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΔΑΡΙΩΝ 2011»

· «Βραβείο οργάνωσης όλα υπό έλεγχο» Γκαραβέλας – Νταούλας. Ξέχασαν τα δελτία της ομάδας και τρέχαμε να τα πάρουμε

· «Βραβείο αγλέορας» Νταούλας – Τρικάλης για τις εντυπωσιακές επιδόσεις στα τραπέζια. Τι έφαγαν ρε οι άνθρωποι;

· «Βραβείο Εγγλέζος» Ρίζος – Μέμτσας – Λάσκος – Κωνσταντάκος. Ήταν να ξεκινήσουν για Αγρίνιο στις 9 το πρωί και έφυγαν στις 1.30 το μεσημέρι. Εγγλέζοι στο ραντεβού

· «Βραβείο στράικερ» Κωνσταντάκος – Τρικάλης. Μόνο που τα έβαζαν σε λάθος τέρμα

· «Βραβείο KAISER» (Για τη μπύρα μιλάμε όχι για τον Μπεκενμπάουερ) Αποστόληςς Τζόκας

· «Βραβείο DURACELL» Ραπτοτάσιος – Κωνσταντάκος (δεν έχασαν ούτε λεπτό) και Μπάρμπι. Έλεγε ότι μπορούσε να παίξει άλλους τρεις αγώνες. Μάλλον έπιασαν οι αλοιφές Μάκη Ψωμιάδη που μας άφησε η Καβάλα

· «Βραβείο από κει που δεν το περιμένεις» Τσίντζος – Αυγέρης – Ραπτοτάσιος – Τρικάλης – Κωσταντάκος. Σκόραρε όλη η άμυνα. Γιατί αν περιμέναμε απ’ την επίθεση….

· «Βραβείο ΚΑΠΗ» Λεωνίδας Γκολίτος. Ήταν ο μεγαλύτερος απ’ όλους μας αλλά ….ΤΟΥΡΜΠΟ ο παππούς. Δυναμικός, μαχητικός…

· «Βραβείο αφλογιστίας ΘΟΥ ΒΟΥ» Φυσικά στον Παύσι. 000 Κανένα γκολ σε τρία παιχνίδια. Τελικά δεν έκαναν τίποτα τα μύδια στην Αμφιλοχία

· «Βραβείο πειράγματος και ατάκας» Κώστας Μπούνας. Απίθανα πειράγματα και ατάκες με πολύ γέλιο.

· «Βραβείο Μητσοτάκης-Γκαστόνε» Ο τυχερός – άτυχος Γιώργος Ρίζος. Περαστικά Γιώργο

· «Βραβείο ούτε μύγα στο σπαθί μου» Γιάννης Γκότζιας. Δεν ήθελε πολύ να αρπάξει κανέναν απ’ το λαιμό

· «Βραβείο φουσκωτού» Βασίλης Τάμπας. Τον έβλεπαν γυμνασμένο και με τατουάζ και δεν τον πλησίαζε κανένας

· «Βραβείο πού ’ναι η μπάλα οεο!!» Μπάρμπι. Τρείς φορές ανεπιτυχώς προσπαθούσε να ματιάσει τη μπάλα

· «Βραβείο καλύτερης πρότασης» Κώστας Μπούνας. Πρότεινε στον κόουτς του χρόνου να κατέβει η ομάδα με 10 4άρια(σέντερ –μπακ). Ούτως ή άλλως η επίθεση δε χρειάζεται.

· «Βραβείο Nick the Greek» στα ζευγάρια (χαρτοπαικτικά ε ) Γκότζιας-Ραπτοτάσιος και Τρικάλης –Γκολίτος. Δεν υπήρξε νικητής. Θα χτυπηθούν πέναλτι στα Τρίκαλα

· «Βραβείο Beaute» Κωσταντάκος –Καραγιώργος –Μέμτσας . Όλο αντηλιακές , φρου-φρου κι αρώματα ήταν

· «Βραβείο παρατηρητικότηταςκαι συγκέντρωσης τι έγινε ρε παιδιά;» Γκαραβέλας – Κωσταντάκος. Τέλειωσε το παιχνίδι και δεν κατάλαβαν ότι παίζαμε με 10. Κι άλλοι ήταν αλλά δεν το μαρτυράν

· «Βραβείο ευρηματικότητας» Γιάννης Κουτσής για τις βραβεύσεις του

· «Βραβείο αισθητής απουσίας» Όλοι αυτοί που αναφέραμε και για το δικό του λόγο ο καθένας μας έλειψαν πραγματικά και τέλος

· «Βραβείο οργάνωσης και υπομονής» στον αρχηγό Δημήτρη Νταούλα μ’ ένα μεγάλο ευχαριστώ απ’ όλους μας και τη δια βοής ανανέωση της θητείας για άλλη μια χρονιά. Χαζά-χαζά τον πέρασε και τον Καντάφι.

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΦΕΤΟΣ

ΝΑ’ΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΥΓ Αν κάποιος διαφωνεί σε κάτι ή έχει να προσθέσει κάτι ή να απονείμει κάποιο βραβείο, ευχαρίστως στα σχόλια. Περιμένουμε.